SPECIALITE DE LA MAISON “CO MI W DUSZY GRA”- czyli wszystko o moim rosole

Jedną ze specjalności mojej kuchni jest  rosół. Prowadzę bloga niemalże dwa lata i do tej pory nie wstawiłam przepisu na tą wybitną w smaku zupę. Jakoś zawsze brakowało czasu na dość  obszerne opisanie mojej wiedzy „rosołowej”.

 Nie twierdzę, że mój jest najlepszy, ale nie pisałabym tego wszystkiego gdyby nie był bardzo dobry. Rosół nauczyłam się gotować od mojej śp. Babci. Nie wątpię, że Panie w moim wieku, może i młodsze wiedzą jak się gotuje polski rosół.

 Nie mniej jednak chciałam się z Państwem podzielić moją skromną wiedzą.

Dzisiaj czasami nazywa się rosołem coś co jest nagotowane na skrzydełkach lub częściach  kurczaka. Nazywa się coś co jest nagotowane na samych warzywach.

 Myślę jednak, że to nie są rosoły tylko wywary, czasami chudsze czasami tłuściejsze.

 Dwa, trzy razy w roku gotuję taki jak za dawnych czasów, czyli ze wszystkimi oczkami, które do mnie mrugają z talerza. Szczególnie na święta czy uroczystości rodzinne, żeby duzi nie zapomnieli a mali poznali smak . 

W taki sam sposób gotuję również na niedzielę, ale najczęściej wtedy zbieram część tłuszczu po całkowitym schłodzeniu rosołu, chociaż ten tłuszcz  już nie jest ciężkostrawny, a dlaczego, to poniżej.

Przygotowanie rosołu to nie jest jakaś czarna magia, ale też nie bułka z masłem - mówiąc potocznie.

 Na rosół biorę dwa czasami trzy rodzaje mięsa. 

Najczęściej jest to wołowina z kością czyli  rostbef i drób ze wsi. Może być też szponder, ale wtedy rosół jest tłuściejszy. Jeżeli nie mam w danej chwili dostępu do drobiu wiejskiego zastępuję go udźcem z indyka.

 Proporcjonalnie daję po połowie każdego z nich. Żeby rosół był smaczny , na jedną osobę biorę 20- 25 dkg mięsa na ½ litra wody, biorąc pod uwagę wyparowanie czy wygotowanie płynu. Trzecim rodzajem mięsa jest cielęcina, która jest troszkę innym mięsem, jeżeli chodzi o rosół. Cielęcinę należy poddać „blanżerowaniu”- tak mówiła moja Babcia, czyli wrzuceniu kawałka mięsa do wrzątku i zagotowaniu- tylko raz. 

Wywar z cielęciny wylewamy, a mięso wkładamy do rosołu. Takie przygotowanie cielęciny zapobiega zbieleniu i zmętnieniu rosołu, a poza tym mięso możemy wykorzystać do przygotowania ewentualnej potrawki.

 Najczęściej gotuję rosół z 1,5 kg łącznej ilości mięsa świeżego ( jeżeli mamy mrożone należy je wcześniej powoli rozmrozić). Na taką ilość daję 3 średnie  marchewki, 2 pietruszki, średni seler korzeniowy, 2- 3 małe gałązki z selera korzeniowego, pół pora i 1 średnią cebulę. 

Zdejmuję z niej tylko jedną łuskę, pozostałe zostawiam. Cebulę przekrajam na połowę i kładę na płytę kuchenki. Mam elektryczną więc muszę potem ją czyścić, ale tak przygotowana cebula dodaje smaku i koloru rosołowi. 

Można też dodać kawałek kapusty włoskiej ( ja nie daję), ale wcześniej należy ją pozbawić goryczki sparzając wrzątkiem. 

Pisząc chronologicznie, co i jak po kolei. Mięso krótko obmywam pod bieżącą lekko ciepłą wodą, przekładam do garnka , zalewam proporcjonalnie zimną wodą i zagotowuję.

Zmniejszam dopływ ciepła pod rosołem, tak żeby pyrkał i leciutko uchylam pokrywkę. Po ok. 1 godzinie gotowania, kiedy rosół już się zszumuje, zdejmuję go z ognia i zalewam dwoma łyżkami bardzo zimnej wody.

 Pozostałe szumowiny opadną na dno i oddzieli się tłuszcz zwany pozłotą, który nie jest strawny. Drugi tłuszcz,  który się potem pojawi należy już do lekkostrawnych. Ten pierwszy tłuszcz staram się zdjąć łyżką w całości, a szumowiny zostawiam, bo one dodają smaku rosołowi. 

Stawiam z powrotem na palnik, dodaję warzywa i 1 płaską łyżeczkę soli. Dalej gotuję na wolnym ogniu ok. 2 godzin, czyli łącznie ok. 3 godzin.  Rosół przecedzam przez sito, doprawiam jeszcze solą  i pozostawiam chwilę w spokoju, żeby jeszcze ewentualne małe fuski opadły na dno garnka. Marchewkę zachowuję, drobniutko ją kroję i posypuję z pietruszką na makaron wyłożony na talerze . Makaron do rosołu mam zawsze domowy, własnej roboty. 

Najlepszy jest taki niezbyt równo pokrojony. Pachnący rosół z takim nierównym makaronem smakuje o niebo lepiej niż ten, który został pokrojony przez  krajalnicę, chociaż teraz już częściej to robię.

 Smaki  i zapachy „życia” to jedne z silniejszych, które zapamiętuje nasz mózg. Nie raz się łapię na tym, że jak przypomnę sobie potrawę z lat dziecięcych to zaczynają mi pracować kubki smakowe i doskonale przypominam sobie jej smak i zapach. 

Starałam się w miarę dokładnie opisać przygotowanie rosołu, który najczęściej gości na polskich stołach. Nie wyczerpuje to oczywiście całości tematu, bo przecież mamy jeszcze rosół z perliczki, bażanta czy gołąbka. Może być dodatek kaczki, czy gęsi . Każdy pewnie ma swój sprawdzony przepis.  Może  jednak niektórym z Państwa mój przepis się przyda lub poprawi jego własny . Nie umniejszam broń „Boże” Państwa wiedzy. Podzieliłam się tylko moim przepisem.

Makaron domowy                        Domowy z samych żółtek